Beğenilmek İstiyorsun… Çünkü insan olmanın derin duygusal ihtiyacı!

Beğenilmek istiyorsun, çünkü kabul görmek ve değerli hissetmek insan olmanın temel bir parçası. Toplum içinde takdir edilmek, seni ait hissettirir ve sosyal bağlarını güçlendirir. Yalnız kalmaktan korkuyorsun, çünkü insanlık tarihinin derinliklerinde, bir gruptan dışlanmak hayatta kalmakla eşdeğerdi. İşte bu yüzden, beğenilme arzusu sadece bir ego tatmini değil, aynı zamanda hayatta kalma içgüdüsünün bir yansımasıdır.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü sevilmek ve saygı görmek özsaygını artırır. Başkalarının seni onaylaması, senin de kendini onaylamana yardımcı olur. Kendine güvenmek istiyorsun, ama başkalarının gözlerinde ışığını görmek, özgüvenini kat kat artırıyor. Bu yüzden, sosyal çevrende beğenilmek, seni kendine daha çok inandırıyor. Her takdir, içindeki değerli olma hissini büyütüyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü ait olma ihtiyacın var. Kendini yalnız hissetmek istemiyorsun ve ait olduğun bir grup seni anlamlandırıyor. Sevildiğin, takdir gördüğün bir çevrede olmak, kendini daha güvende hissettiriyor. İnsanın doğasında var olan "ait olma" arzusu, seni beğenilmek ve kabul görmek için motive ediyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü başkalarının gözünde kıymetli olmak, senin için bir ayna... Kendine bakarken gördüğün yansımayı başkalarının onayı ile şekillendiriyorsun. Bu yansıma sana değer verdiğini gösterdiğinde, içindeki eksiklikleri tamamlıyorsun. Kendi varlığının anlamını, başkalarının bakışlarında bulduğunu hissediyorsun. Bu yansıma senin öz-değerini güçlendiriyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü biyolojik olarak bunun için programlandın. Sosyal medya dünyasında aldığın her beğeni, beyninde dopamin salgılatıyor ve seni mutlu hissettiriyor. Kısa vadeli bu mutluluk, seni daha fazlasını arzulamaya itiyor. Her yeni beğeni, seni tatmin ederken, daha fazlasına olan ihtiyacını tetikliyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü fark edilmek seni mutlu ediyor. Fark edilmediğinde, görünmez olma korkusu büyüyor. İnsanların seni fark etmesini, değerini bilmelerini ve seninle ilgilenmelerini istiyorsun. Çünkü varoluşun bir anlam kazanması için, gözlerin üzerine çevrildiği anlar seni daha gerçek hissettiriyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü sosyal bir varlıksın ve insanlarla bağ kurmak zorundasın. Bu bağlar, seni besliyor ve güçlendiriyor. Beğenilmek, takdir edilmek ve kabul görmek, seni daha iyi ilişkiler kurmaya teşvik ediyor. Ne kadar beğenilirsen, o kadar güçlü sosyal bağlar geliştiriyorsun.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü insanlar arasında fark yaratmak istiyorsun. Kendini sıradan bir birey gibi görmek istemiyorsun; diğerlerinden sıyrılmak, öne çıkmak istiyorsun. Beğenilmek, seni daha özel hissettiriyor. Bu özel his, içindeki farklı olma arzusunu besliyor ve seni daha da özgün kılmaya itiyor.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü eleştiriden kaçınmak istiyorsun. Beğenilmediğinde, eleştirilme korkusu seni sarar. İnsanların seni yargılayacağını düşünmek, özgürlüğünü kısıtlar. Bu yüzden beğenilme arzusu, seni koruyucu bir kalkan gibi sarar ve eleştirilerden uzak tutar.

Beğenilmek istiyorsun, çünkü sen de başkalarını beğeniyorsun. İnsanlar genellikle kendilerine benzer insanları beğenirler. Sen de başkalarını takdir ederken, içten içe onların da seni beğenmelerini istersin. Sosyal bir ayna gibi, verdiğin beğeni, karşılık bulmak ister.

Beğenilmek istemiyorsun… Çünkü içsel özgürlüğün peşindesin!

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü başkalarının ne düşündüğüne bağımlı yaşamak seni kısıtlıyor. Kendi doğrularınla, kendi iç dünyanla barışık olmayı seçiyorsun. Dış onaylara bağımlı bir yaşam, senin için bir yük. Bu yüzden beğenilmek peşinde koşmak yerine, kendi içsel özgürlüğünü önemsiyorsun.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü sahte bir kimliğe bürünmek zorunda kalmak istemiyorsun. Başkalarının gözünde kabul görmek için rol yapmaktan, gerçek kendini gizlemekten yoruluyorsun. Kendin olmaktan vazgeçmek yerine, kendi hakikatini yaşamak senin için daha değerli.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü başkalarının beklentilerine göre yaşamayı reddediyorsun. Toplumun dayattığı kalıplara uymak zorunda hissetmek istemiyorsun. Kendini dış dünyanın yargılarından azat ederek, sadece kendi ölçütlerine göre bir hayat kurmak istiyorsun.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü içsel huzurun dışarıdan gelen beğenilerle şekillenmeyecek kadar derin. Beğenilmek, yüzeysel bir tatmin olabilir ama sen daha derin, daha kalıcı bir anlam arayışındasın. Dışarıdan gelen geçici onaylara değil, kendi içindeki kalıcı huzura değer veriyorsun.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü eleştirilerden korkarak yaşamayı bırakıyorsun. Beğenilmeme korkusunun seni baskılamasına izin vermemeye karar verdin. Artık eleştirilerden kaçmak yerine, kendin olmayı seçiyorsun, ne olursa olsun.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü özgün olmak istiyorsun. Herkesin peşinde koştuğu onay ve takdirden sıyrılarak, kendi yolunda ilerlemeyi tercih ediyorsun. Beğenilmek için başkalarının beklentilerine uymak yerine, kendi özgünlüğünü korumak senin için daha önemli.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü senin için anlamlı olan, başkalarının ne düşündüğü değil, kendi içsel yolculuğun. Kendi değerini dışarıdan gelen onaylarla ölçmek istemiyorsun. Bu yüzden beğenilmek, senin için bir hedef değil, sadece yan üründen ibaret.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü gerçekte neyi sevdiğini ve neyi başarmak istediğini sadece sen bilebilirsin. Başkalarının beğenisine göre hareket etmek, seni kendi içsel arzu ve hedeflerinden uzaklaştırabilir. Kendi yolunu seçmenin ve bu yolda ilerlemenin seni daha çok tatmin edeceğini biliyorsun.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü dış onayların seni yönetmesini istemiyorsun. Ne zaman başkalarının beğenisine bağımlı hale gelsen, kendi kararlarını onların gözlerine bakarak almak zorunda kalıyorsun. Oysa kendi kararlarını, kendi değerlerine ve içsel bilgeliklerine göre almak sana daha fazla özgürlük sunuyor.

Beğenilmek istemiyorsun, çünkü başkalarının seni sadece olduğun gibi kabul etmesini bekliyorsun. Beğenilmek için değiştirmek istemediğin bir öz var sende. Olduğun gibi olmak, sana daha gerçek ve huzurlu geliyor.

Beğenilmek mi, kendin olmak mı?

Beğenilmek ya da beğenilmemek... Her ikisi de yaşamın derin sularında aynı soruya çıkar: “Sen, sen misin yoksa seni başkalarının gözlerinde mi buluyorsun?” Kim olduğun, sana gösterilen aynalarda mı gizli, yoksa derinlerde saklı ve kimsenin göremediği bir yerde mi? Beğenilme arzusuyla yanan bir kalp, başkalarının gözlerinin ışığını takip ederken, asıl ışığı kaçırabilir. Peki ya hiç kimsenin beğenisine ihtiyaç duymayan, kendi iç ateşinde yanmayı seçenler? Onlar, dış dünyadan soyutlanmış gibi görünseler de, kendi evrenlerini yaratırlar.

Bu noktada sorulması gereken soru şu: Kendi gerçeğini inşa etmek için başkalarının beğenisine ne kadar ihtiyacın var? Beğenilmek seni parlatabilir, ama yalnızca “kendin olmanın” ışığı seni aydınlatabilir. Ve işte gerçek samimiyet burada başlıyor: “Gerçekten özgür olduğunda, beğenilmek mi seni bulacak, yoksa sen mi kendini baştan yaratacaksın?”

~ Hande Dengim B.